Drukke dagen!

Tijd voor een update! Het zijn drukke dagen geweest. Op dinsdag was er cursus voor de leerkrachten van alle special needs scholen in de omgeving. We mochten 56 enthousiaste teachers uitleg geven over de kleine stapjes, logopedie en ouderparticipatie. De leerkrachten stelden goede vragen: hoe pakken we dat praktisch aan met die kleine stapjes? Wat moet ik doen om een kind te helpen communiceren? Wat kan ik doen met een hyperactief kind met autisme? Wat moet ik doen als ouders niet naar school komen voor participatie. De leerkrachten gingen geïnspireerd naar huis. We nodigden ze uit nog een keer extra terug te komen in de cursusdag voor ouders van hun school. Er was wat twijfel want dan zou hun school weer dichtmoeten maar daarop kwam weer reactie van iemand uit de zaal dat ze al zo lang op zoek zijn naar logopedisch zorg dat er vanuit de overheid toestemming geregeld zou worden om de scholen nog een dag te mogen sluiten. Yeah!!!
Eenmaal thuis even opfrissen en voorbereiden op morgen. Tussendoor ergens wat eten en tegen middernacht moe van alle indrukken en de warmte naar bed.

Woensdag verliep erg rommelig. We begonnen in het lokaal van dinsdag maar al gauw bleek dat dit niet ging passen. Veel ouders, echt heeel veel ouders! Maar omdat we alles naar een andere plek moesten verplaatsen, en daar ook weer moesten wisselen was alles rommelig en moesten er voor mijn gevoel wat dingen worden afgeraffeld. Maargoed, we hebben wel 113 ouders kunnen bereiken!!!!! En veel met ze gepraat over geloven in hun kind, stimuleren van hun kind maar boven alles samen werken met de leerkrachten.

Donderdag waren we niet op PortReitz voor cursus maar waren we een dagje op St Peter. Daar gaan we maandag nog naar terug dus daarvan later verslag.

Vandaag dan de laatste ouderscursus. Het was een fantastische dag! Ouders kwamen van heinde en ver. 1 vader kwam met zijn zoon vanaf de grens met Tanzania, zo'n 4 uur reizen!! Deze mensen wonen niet in de grote stad en leven nog erg traditioneel. Er heerst een enorm stigma rondom het hebben van een kind met een handicap. Veel mannn verlaten hun vrouw als zij een gehandicapt kind baart. Ouders worden verstoten, niet meer aangekeken. Het wordt gezin als straf. Er is veel met ze gepraat hierover vandaag. 1 moeder van 3 gehandicapte kinderen moest huilen omdat ze nu pas zag dat er ook andere ouders zijn met een kind met een handicap. Ze huilde van blijdschap en dankbaarheid. Dat is ook de boodschap die ouders ons teruggaven gedurende de dag. Dat wij vanuit Nederland hen deze mogelijkheid hebben geboden. Mooi niet? Aan het eind van de dag stond er 1 man op die aanbood voorzitter te worden van een oudercommissie. Hij gaat dat organiseren voor alle ruim 200 die zijn geweest. Dat is toch fantastisch!! En daarom was jullie donatie zo hard nodig!!!!! Om de busreis hierheen te betalen, om dit mogelijk te maken. Na deze afgelopen dagen ben ik jullie nog ze veel meer dankbaar. Jullie geld verandert hier voor sommige ouders echt hun leven. Asante sana

Nu na een drukke week, met lange dagen van 6:30 tot middernacht is het voor ons ook weekend. Er is ook veel lol. Daar zorgen we voor om de verdrietige dingen te verwerken. Ik voeg zo nog wat foto's toe en dan stort ik met olifanten poten (van de warmte) en een ontregelde maag (van d malaria pillen) mijn bed in voor een nachtje rust.

Welterusten lieve allemaal!