See ya later alligator, in a while crocodile
Blijf op de hoogte en volg Katy
13 Februari 2018 | Kenia, Mombassa
Jambo! Laatste dagje hier en tijd voor een terugblik op alle goede en mooie dingen.
Ten eerste warme herinneringen aan de leerkrachten op st Peters school in Bamburi. Ondanks hun vreselijke werkomstandigheden (zoals zware onderbetaling 48 euro maandsalaris, geen leidingwater, geen voedsel, gebrek aan materiaal en slechte hygiëne voor de kinderen en van het gebouw) blijven zij zich voor 100% inzetten voor de kinderen. Omdat ze zo gedreven zijn om deze kwetsbare kinderen te helpen. Ik vind dat mooi. Want precies om die reden doen wij in Nederland ook ons werk. Des te meer waardeer ik nu alles wat we in NL hebben.
In het bijzonder heb ik veel contact gehad met Teacher Kelvin. Hij heeft de Keniaanse PABO gedaan en daarnaast heeft hij ook een studie gebarentaal afgerond. Nu werkt hij op st Peters en geeft les aan een klas van 16 jonge kinderen met o.a. autisme, cerebrale parese, ADHD en Down. Ik imocht een paar van zijn lessen bijwonen en meehelpen echt super! Maar het is moeilijk want er zitten kinderen in zijn klas die cognitief veel kunnen maar geen spraak hebben en er zijn kinderen met cognitief laag niveau maar soms wel wat spraak. Er zijn veel SI problemen waardoor kinderen niet stil kunnen zitten en continu stuiterballen door de klas. Er zijn kinderen die zijn les goed meedoen maar ook kinderen die niet eens weten dat ze in een klas zitten en op een stoeltje moeten zitten. Kelvin verzorgt naast de les ook de wc rondes en eetmomenten. Niet alle kinderen zijn zindelijk, luiers zijn er niet. Just imagine!
Om zijn les voor te bereiden voor de volgende dag gaat hij savonds naar een cybercafe en zoekt naar gebarentaal-YouTube filmpjes voor nieuwe inspiratie. Geld voor internet op een mobieltje heeft hij niet, vandaar de lange avonden in een internetcafeetje. Ik kan zo nog wel even doorgaan maar daar wordt niemand gelukkig van. Namens iedereen die mij heeft gesponsord heb ik Kelvin geprobeerd te ondersteunen, daar heb een klein deel van mijn donaties voor gebruikt. Hij heeft nu leuke leesboeken, ondersteunende communicatiemiddelen, mondmotoriek materiaal, een paar aangepaste bekers en een klein geldbedrag voor het cybercafe. 1 kindje van zijn klas, Gabriel, is erg spastisch en ik zag hem stikken en kokken in de droge rijst die hij te eten kreeg. We hebben een blender gekocht voor hem en uitleg gegeven. Zijn moeder ging meteen aan de slag met een gepureerd fruithapje. Ook heb ik 1 autistische jongen, Peter, een GoTalk 20+ gegeven. Die had ik van RDG Kompagne gekregen uit hun depot. Peter is een slimme jongen maar heeft geen spraak. Hij wil communiceren maar met alleen gebaren komt hij er niet. Nu gaat hij thuis met zijn vader oefenen met de computer. Zo simpel kan het zijn om kwaliteit van leven te vergroten.
Verder op st Peters was er de tasjes actie: in Nederland hebben 4 klassen een kant van linnen tasjes gekleurd en kinderen van st Peters hebben de andere kant versierd. Ze zijn echt leuk geworden!
Ook was er de schoenen actie: Charlotte heeft in Nederland een ongelofelijke hoeveelheid tweede hands schoenen ingezameld. Alle kinderen op st Peters hebben nu schoenen aan hun voeten.
En natuurlijk waren er nog de knuffels meegenomen door Sandra ook van een inzamelingsactie. Elke kind mocht een knuffel uitkiezen. BIG smiles!!!!
En tenslotte hadden we naast de audioloog ook een tandartsorganisatie ingeschakeld. Eveline heeft geregeld dat de kinderen op 24 feb met een grote bus naar Dutch Dental gaan voor controle en behandeling indien nodig.
Als laatste moet nog even genoemd worden dat we een manier hebben gevonden om gratis medische zorg voor deze kinderen te kunnen krijgen. Ouders moeten dan in Nairobi een pasje laten maken voor hun kind en kunnen dan in ziekenhuizen terecht voor medische ingrepen en basis zorg. Dit is nog niet helemaal afgerond maar kan ik vanuit NL nog verder begeleiden.
Jullie begrijpen, ik kijk hier met een warm gevoel op terug. De kinderen en de leerkrachten hebben een plekje in mijn hart en ik hoop ze ooit terug te zien.
Naast al het harde werken maken we ook tijd voor ontspanning. Weekenden waren we vrij en ook al was er altijd wel iets wat geregeld moest worden of voorbereid moest worden (ALLES kost hier tijd, veel tijd! Kenian Time is anders dan Netherlands Time!!!) hebben we toch ook kunnen genieten van het land en de zon. De stranden zijn wit, de palmbomen ritselen in het warme briesje en de zon en zee zijn strak blauw. Met 32 graden is het heet maar het is zo lekker om je hele lichaam te laten doorwarmen in de zon. We zijn 1 keer naar Diani Beach gereden. Dat was 2 uur reizen in de auto en op de ferry. Deze laatste paar dagen hebben we op 10 minuten loop afstand van ons appartement een sjiek hotel gevonden waar we zo onopvallend mogelijk onze handdoekjes neerlegden. Als ze kwamen vragen maar ons kamernummer zeiden we standaard 101 ;-) ;-)
Afgelopen weekend ben ik met Charlotte 2 dagen op safari geweest. Wat een ervaring!!!! Apen, zebra’s, leeuwen, giraffen, olifanten, buffels, vogels, teveel om op te noemen. Allemaal met jonge dieren. De stilte en rust, het evenwicht van de natuur, de kleuren en geuren.....prachtig gewoon. Onbeschrijfelijk.
Deze reis was een mix van extremen. Armoede van mensen die moeten vechten om in leven te blijven en in een golfplaten hutje wonen in de sloppenwijk naar lunch naast het zwembad van een 5* resort. Kinderen die de hele nacht in hun eigen ontlasting moeten liggen naar slapen in een appartement met airco. Met 20 bezwete mensen in een matatu zitten tot morgen in een KLM Airbus reizen.
Afrika ik ga je missen. Ik ben de diarree van de malaria pillen spuugzat en ik verlang naar een wc die normaal doortrekt. Ik mis mijn zachte bedje thuis. Douchen met alleen een teiltje en een beker heeft zn charme maar een douche op zn tijd vind ik fijn! Ook het zweet wat dag in dag uit van mijn lijf gutst in straaltjes over mijn rug ga ik niet missen. Maar dat zijn toch luxe problemen?
Vanavond nog een laatste gezellige maaltijd bij Yul’s en dan vannacht om 2:00 op naar Nairobi en morgenochtend rond 8:00 naar Amsterdam.
Ik kijk er naar uit om Iris en Alex weer lekker te knuffelen en hou dat maar in gedachten als ik vannacht het vliegtuig in stap.
Bye bye zwaai zwaai Africa! See ya later alligator, in a while crocodile.
Ok.doei. ;-)
Ten eerste warme herinneringen aan de leerkrachten op st Peters school in Bamburi. Ondanks hun vreselijke werkomstandigheden (zoals zware onderbetaling 48 euro maandsalaris, geen leidingwater, geen voedsel, gebrek aan materiaal en slechte hygiëne voor de kinderen en van het gebouw) blijven zij zich voor 100% inzetten voor de kinderen. Omdat ze zo gedreven zijn om deze kwetsbare kinderen te helpen. Ik vind dat mooi. Want precies om die reden doen wij in Nederland ook ons werk. Des te meer waardeer ik nu alles wat we in NL hebben.
In het bijzonder heb ik veel contact gehad met Teacher Kelvin. Hij heeft de Keniaanse PABO gedaan en daarnaast heeft hij ook een studie gebarentaal afgerond. Nu werkt hij op st Peters en geeft les aan een klas van 16 jonge kinderen met o.a. autisme, cerebrale parese, ADHD en Down. Ik imocht een paar van zijn lessen bijwonen en meehelpen echt super! Maar het is moeilijk want er zitten kinderen in zijn klas die cognitief veel kunnen maar geen spraak hebben en er zijn kinderen met cognitief laag niveau maar soms wel wat spraak. Er zijn veel SI problemen waardoor kinderen niet stil kunnen zitten en continu stuiterballen door de klas. Er zijn kinderen die zijn les goed meedoen maar ook kinderen die niet eens weten dat ze in een klas zitten en op een stoeltje moeten zitten. Kelvin verzorgt naast de les ook de wc rondes en eetmomenten. Niet alle kinderen zijn zindelijk, luiers zijn er niet. Just imagine!
Om zijn les voor te bereiden voor de volgende dag gaat hij savonds naar een cybercafe en zoekt naar gebarentaal-YouTube filmpjes voor nieuwe inspiratie. Geld voor internet op een mobieltje heeft hij niet, vandaar de lange avonden in een internetcafeetje. Ik kan zo nog wel even doorgaan maar daar wordt niemand gelukkig van. Namens iedereen die mij heeft gesponsord heb ik Kelvin geprobeerd te ondersteunen, daar heb een klein deel van mijn donaties voor gebruikt. Hij heeft nu leuke leesboeken, ondersteunende communicatiemiddelen, mondmotoriek materiaal, een paar aangepaste bekers en een klein geldbedrag voor het cybercafe. 1 kindje van zijn klas, Gabriel, is erg spastisch en ik zag hem stikken en kokken in de droge rijst die hij te eten kreeg. We hebben een blender gekocht voor hem en uitleg gegeven. Zijn moeder ging meteen aan de slag met een gepureerd fruithapje. Ook heb ik 1 autistische jongen, Peter, een GoTalk 20+ gegeven. Die had ik van RDG Kompagne gekregen uit hun depot. Peter is een slimme jongen maar heeft geen spraak. Hij wil communiceren maar met alleen gebaren komt hij er niet. Nu gaat hij thuis met zijn vader oefenen met de computer. Zo simpel kan het zijn om kwaliteit van leven te vergroten.
Verder op st Peters was er de tasjes actie: in Nederland hebben 4 klassen een kant van linnen tasjes gekleurd en kinderen van st Peters hebben de andere kant versierd. Ze zijn echt leuk geworden!
Ook was er de schoenen actie: Charlotte heeft in Nederland een ongelofelijke hoeveelheid tweede hands schoenen ingezameld. Alle kinderen op st Peters hebben nu schoenen aan hun voeten.
En natuurlijk waren er nog de knuffels meegenomen door Sandra ook van een inzamelingsactie. Elke kind mocht een knuffel uitkiezen. BIG smiles!!!!
En tenslotte hadden we naast de audioloog ook een tandartsorganisatie ingeschakeld. Eveline heeft geregeld dat de kinderen op 24 feb met een grote bus naar Dutch Dental gaan voor controle en behandeling indien nodig.
Als laatste moet nog even genoemd worden dat we een manier hebben gevonden om gratis medische zorg voor deze kinderen te kunnen krijgen. Ouders moeten dan in Nairobi een pasje laten maken voor hun kind en kunnen dan in ziekenhuizen terecht voor medische ingrepen en basis zorg. Dit is nog niet helemaal afgerond maar kan ik vanuit NL nog verder begeleiden.
Jullie begrijpen, ik kijk hier met een warm gevoel op terug. De kinderen en de leerkrachten hebben een plekje in mijn hart en ik hoop ze ooit terug te zien.
Naast al het harde werken maken we ook tijd voor ontspanning. Weekenden waren we vrij en ook al was er altijd wel iets wat geregeld moest worden of voorbereid moest worden (ALLES kost hier tijd, veel tijd! Kenian Time is anders dan Netherlands Time!!!) hebben we toch ook kunnen genieten van het land en de zon. De stranden zijn wit, de palmbomen ritselen in het warme briesje en de zon en zee zijn strak blauw. Met 32 graden is het heet maar het is zo lekker om je hele lichaam te laten doorwarmen in de zon. We zijn 1 keer naar Diani Beach gereden. Dat was 2 uur reizen in de auto en op de ferry. Deze laatste paar dagen hebben we op 10 minuten loop afstand van ons appartement een sjiek hotel gevonden waar we zo onopvallend mogelijk onze handdoekjes neerlegden. Als ze kwamen vragen maar ons kamernummer zeiden we standaard 101 ;-) ;-)
Afgelopen weekend ben ik met Charlotte 2 dagen op safari geweest. Wat een ervaring!!!! Apen, zebra’s, leeuwen, giraffen, olifanten, buffels, vogels, teveel om op te noemen. Allemaal met jonge dieren. De stilte en rust, het evenwicht van de natuur, de kleuren en geuren.....prachtig gewoon. Onbeschrijfelijk.
Deze reis was een mix van extremen. Armoede van mensen die moeten vechten om in leven te blijven en in een golfplaten hutje wonen in de sloppenwijk naar lunch naast het zwembad van een 5* resort. Kinderen die de hele nacht in hun eigen ontlasting moeten liggen naar slapen in een appartement met airco. Met 20 bezwete mensen in een matatu zitten tot morgen in een KLM Airbus reizen.
Afrika ik ga je missen. Ik ben de diarree van de malaria pillen spuugzat en ik verlang naar een wc die normaal doortrekt. Ik mis mijn zachte bedje thuis. Douchen met alleen een teiltje en een beker heeft zn charme maar een douche op zn tijd vind ik fijn! Ook het zweet wat dag in dag uit van mijn lijf gutst in straaltjes over mijn rug ga ik niet missen. Maar dat zijn toch luxe problemen?
Vanavond nog een laatste gezellige maaltijd bij Yul’s en dan vannacht om 2:00 op naar Nairobi en morgenochtend rond 8:00 naar Amsterdam.
Ik kijk er naar uit om Iris en Alex weer lekker te knuffelen en hou dat maar in gedachten als ik vannacht het vliegtuig in stap.
Bye bye zwaai zwaai Africa! See ya later alligator, in a while crocodile.
Ok.doei. ;-)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
